Synchron-konfrontative Analyse des deutschen Artikels
Streszczenie
W artykule wyodrębniono podstawowe fukcje rodzajnika - generalizującą, indywidualizującą,
anaforyczną, kataforyczną - i podjęto próbę przyporządkowania im polskich wariantów
realizacyjnych. Ponieważ język polski nie zna morfologicznej kategorii rodzajnika, jego funkcje
są realizowane izomorficznie na różnych poziomach struktur językowych. W większości są to
środki leksykalne, jak zaimki wskazujące, zaimki dzierżawcze, zaimki nieokreślone. Ważną rolę
odgrywa tu również przymiotnik „pewien” , który koreluje z rodzajnikiem nieokreślonym jedynie
w nacechowanym semantycznie użyciu danego rzeczownika: eine Frau, ein Brief, ein Kotelett vs
(pewna) kobieta, (pewien) list, (*pewien) kotlet.
Szczególna rola przypada jednak w tym zakresie środkom składniowym, zwłaszcza tzw.
topikalizacji realizowanej poprzez szyk wyrazów, często w połączeniu z pronominalizacją bądź
z pozycją wyzerowaną, czyli elipsą.
Collections