Michalina Tatarkówna-Majkowska.Biografia

Abstract

Michalina Tatarkówna-Majkowska, działaczka polskiego ruchu robotniczego, całym swym życiem oddana pracy i sprawom robotniczej Łodzi oraz partii – KPP, PPR i PZPR, jej działalność pozostawiła trwałe ślady w krajobrazie miasta Łodzi, „człowiek wielkiego serca”, „skromny”, „uczciwy” i „szlachetny”, „zawsze pomagała innym” – taki wizerunek I sekretarz KŁ PZPR w latach 1955-1964 kreowały lokalne i ogólnopolskie media w okresie PRL, co pokrywało się z wymaganiami stawianymi wzorcom do naśladowania przez obywateli. Nie było to możliwe bez aprobaty ze strony centralnych władz, które uhonorowały M. Tatarkównę-Majkowską medalami oraz orderami łącznie z najważniejszym cywilnym odznaczeniem – Orderem Budowniczego Polski Ludowej . Zgodnie z prowadzoną polityką przez PZPR uchodziła za zasłużoną dla rozwoju socjalistycznego państwa.

Po transformacji ustrojowej w 1989 r. pamięć o M. Tatarkównie – Majkowskiej nie osłabła. Na jej grobie do dziś palą się znicze w przeciwieństwie do miejsc spoczynku innych łódzkich dygnitarzy z okresu PRL. W 2005 r. została patronką jednej z ulic. Decyzja uwidoczniła spór łódzkich polityków o przeszłość oraz ocenę jej osoby. Głosowanie poprzedziło jedynie przemówienie Józefa Niewiadomskiego, radnego miejskiego z ramienia SLD, a w okresie PRL protegowanego I sekretarz KŁ PZPR. Z powodu przystania na jego wniosek, aby nie było dyskusji, słowna potyczka nastąpiła po głosowaniu. Prawicowi politycy, w tym nieżyjący Andrzej Kern, określili decyzję rady miejskiej następująco „wstyd jak jasna cholera”, „rzecz obrzydliwa”, „wielka hańba”, „kultywowanie komunizmu” czy sytuacją z „Folwarku zwierzęcego” George´a Orwella. O samej zaś M. Tatarkównie-Majkowskiej mówili „działaczka okresu stalinowskiego” oraz „osoba będąca symbolem okresu hańby”. Ich oponenci wyrażali się o niej w pochlebny sposób „wielka kobieta”, „wzór dla pokoleń”, wspominając z nostalgią jej pasję na punkcie budownictwa mieszkaniowego, osiągnięcia w postaci doprowadzenia do zbudowania hali sportowej czy odwagę, gdy sprzeciwiła się Nikicie Chruszczowowi