Metody rozwoju kluczowych kompetencji artystów pracujących w sektorze kreatywnym

Abstract

Rozprawa doktorska dotyczy metod, za pomocą których rozwijać można kluczowe kompetencje artystów. Artyści ujęci w rozprawie to pracownicy sektora kreatywnego (osoby pracujące w organizacji oraz freelancerzy), których głównym źródłem dochodów jest tworzenie kreatywnych dóbr i usług. Dysertacja napisana została w dyscyplinie nauk o zarządzaniu i jakości, ale znaleźć w niej można nawiązania do psychologii, pedagogiki czy socjologii, co nadaje pracy interdyscyplinarnego charakteru. W procesie badawczym zastosowano wieloparadygmatyczne podejście łączące paradygmat intepretatywny z funkcjonalistycznym. Głównym celem pracy było określenie zbioru metod doskonalenia kluczowych kompetencji artystów zatrudnionych w organizacjach sektora kreatywnego i artystów freelancerów. Autorka w toku złożonych badań zdiagnozowała kompetencje kluczowe dla osób wykonujących artystyczne zawody i określiła szereg metod, którymi kompetencje te można rozwijać. Badania uwzględniają metody proponowane pracownikom przez organizacje sektora kreatywnego, wykonywane przez artystów w ramach własnych aktywności oraz metody, które stosują freelancerzy. Głównym efektem jest autorska koncepcja zbioru 11 map metod rozwoju kluczowych kompetencji artystów. W pracy uwzględniono również bariery ograniczające stosowanie metod rozwoju kompetencji pracowniczych w sektorze kreatywnym. Wnioski płynące z rozprawy mogą również stanowić rekomendację dla wielu instytucji, począwszy od organizacji kreatywnych i instytucji kultury, przez uczelnie artystyczne i organizacje pozarządowe zrzeszające artystów, po organy rządowe finansujące działania rozwojowe w sektorze.