| dc.description.abstract | W trakcie przeprowadzania procesu określania wartości, rzeczoznawca majątkowy mierzy się z szeregiem problemów wymagających rozwiązania, aby wycena nieruchomości była zgodna z przepisami prawa i wytycznymi metodycznymi, a określona w operacie szacunkowym wartość jak najbardziej dokładna. Duża część problemów ma podłoże instytucjonalne i jest możliwa do wyeliminowania poprzez odpowiednie zmiany systemowe. Obecnie jakość wycen nieruchomości, rozumiana zarówno przez pryzmat wypełnienia obowiązków nakładanych przez przepisy prawa odnośnie procesu wyceny, jak i dokładność wyniku, zależy w znacznym stopniu od sposobu postępowania konkretnego rzeczoznawcy majątkowego: jego wiedzy, doświadczenia, zaangażowania, dokładności, umiejętności analizy i rozwiązywania problemów, a także przestrzegania zasad etyki zawodowej. Z drugiej strony, sposób postępowania pojedynczych rzeczoznawców, a w szczególności jakość i dokładność sporządzanych przez nich operatów szacunkowych, ma wpływ na postrzeganie całego środowiska zawodowego. Niska jakość przekłada się na brak zaufania klientów oraz generuje niepotrzebne koszty transakcyjne. W praktyce, wyniki pracy rzeczoznawcy majątkowego mają istotny wpływ na rynek nieruchomości, a poprzez to także na gospodarkę. Motywem podjęcia tematyki związanej z uwarunkowaniami procesu wyceny nieruchomości były przede wszystkim własne obserwacje z pracy w zawodzie rzeczoznawcy majątkowego i wynikająca z tego chęć weryfikacji oryginalności i znaczenia własnych rozważań w kontekście naukowym i praktycznym. Celem głównym pracy było zidentyfikowanie czynników instytucjonalnych zmniejszających dokładność wycen nieruchomości, a także wskazanie rozwiązań systemowych, które pozwoliłyby na usprawnienie procesu wyceny i zmniejszyły niedokładność wyniku. Podjęta problematyka badawcza odnosi się do zagadnień niezwykle istotnych, nie tylko z punktu widzenia rozważań naukowych, ale również praktyki gospodarczej. | pl_PL |
