Preparing for a Vendetta: Family Feuds in Medieval Tuscany

Abstract

According to contemporary chroniclers, street fights were daily events in medieval Tuscan cities. In an urban environment, mental and tactical preparedness was necessary, although it was also important to know the inner politics of the city. The background of these conflicts was primarily described by the great urban history writers such as Giovanni Villani and Dino Compagni, but there are also special type sources, the so-called ricordanze, that show different elements of this micro-warfare phenomenon. These sources, which can be defined as merchant diaries, had a more personal viewpoint than the great chronicles, and as for the studies on the roots of the conflicts, it was more practical. The Velluti-Mannelli vendetta which happened in 1295 – written down by Donato Velluti – tells us about conscious time and place planning. The attacks had to be prepared not just politically and tactically, but from the economical point of view, too – which also transpires from the chronicle of Luca di Firidolfi da Panzano, who wrote about the hunting for his father’s murderers. The avengers travelled hundreds of kilometres and used the tools of medieval scouting and spycraft. In this paper, I explain and examine the thoughts of the ricordanze authors and conclude my article with a discussion on conflict resolution strategies. Although for medieval writers the most important elements were the fights, based on the parts of the ricordanze that mention the background of the feuds and the logical structure of the narratives we can also examine the situations that led to the war. Thus, we can attempt to analyse the families’ strategies associated with the preparation for conflict and the orchestrating of the raids and combats.

Według ówczesnych kronikarzy bójki uliczne były codziennością średniowiecznych miast toskańskich. W środowisku miejskim trzeba było zachować gotowość psychiczną i taktyczną, a także wykazywać się znajomością powiązań politycznych funkcjonujących w miastach. Chociaż tło tych konfliktów opisywali przede wszystkim wielcy twórcy historii miejskiej, tacy jak Giovanni Villani i Dino Compagni, istnieją również szczególne źródła, tzw. ricordanze, które ukazują różne mniej znane elementy tych ‘wojen w skali mikro’. Wspomniane źródła, które można określić mianem pamiętników kupieckich, prezentowały bardziej osobisty punkt widzenia niż wielkie kroniki, a w odniesieniu do badań nad źródłami konfliktów miały bardziej praktyczny charakter. Wendeta Vellutich–Mannellich, która miała miejsce w 1295 r. i została opisana przez Donato Vellutiego, uzmysławia nam, że czas i miejsce zdarzeń były świadomie planowane. Ataki przygotowywano nie tylko od strony politycznej i taktycznej, ale także z ekonomicznego punktu widzenia – co wynika także z kroniki Luca di Firidolfi da Panzano, który opisał polowanie na morderców swojego ojca – mściciele przemierzyli setki kilometrów i wykorzystywali narzędzia średniowiecznego zwiadu i sztuki szpiegowskiej. W artykule autor wyjaśnia i analizuje myśli osób spisujących ricordanze, kończąc swój wywód dyskusją na temat strategii rozwiązywania konfliktów. Chociaż dla średniowiecznych pisarzy najważniejszymi elementami były same walki, to na podstawie tych części ricordanze, które wspominają o tle konfliktów, oraz logicznej struktury narracji możemy również prześledzić sytuacje, które doprowadziły do wojny. I podjąć próbę analizy strategii przyjętych przez zwaśnione rodziny w zakresie przygotowań do wendety oraz planowaniem ataków i potyczek.

Согласно хроникам того времени, уличные бои были обычным явлением в средневековых тосканских городах. В городской среде необходимо было постоянно поддерживать психологическую и тактическую готовность, а также демонстрировать знание функционирующих в городах политических связей. Хотя фон этих конфликтов был описан в основном великими историками города, такими как Джованни Виллани и Дино Компаньи, существуют и конкретные источники, так называемые ricordanze, которые раскрывают различные менее известные элементы этих «микровойн». Эти источники, которые можно охарактеризовать как купеческие дневники, представляли собой более личную точку зрения, чем великие хроники, а в отношении исследования источников конфликтов носили более практический характер. Вендетта Веллути-Маннелли, которая произошла в 1295 г. и была описана Донато Веллути, заставляет нас осознать, что время и место событий были запланированы сознательно. Атаки готовились не только с политической и тактической точек зрения, но и с экономической, что видно и из хроники Луки ди Фиридольфи да Панцано, описавшего охоту на убийц своего отца - мстители прошли сотни километров и использовали инструменты средневековой разведки и искусства шпионажа. В статье автор объясняет и анализирует мышление людей, пишущих ricordanze, заканчивая свою аргументацию обсуждением стратегий разрешения конфликтов. Хотя для средневековых писателей наиболее важными элементами были сами бои, из тех частей ricordanze, которые упоминают предысторию конфликтов и благодаря их логической повествовательной структуре, мы также можем проследить ситуации, которые привели к войне. В то же время можно попытаться проанализировать стратегии, принятые враждующими семьями при подготовке к вендетте и планировании нападений и стычек.