Podległość sędziego Konstytucji i ustawom w sprawowaniu urzędu
Abstract
Konstytucja powierzyła władzy sądowniczej szczególne zadanie w państwie.
Obejmuje ono sprawowanie wymiaru sprawiedliwości przez rozpatrywanie spraw
przedstawionych przez jednostkę. Jego realizacja polega na kontroli sposobu
stanowienia i stosowania prawa, a przez to nieuchronnie przybiera postać dokonywania
wiążącej oceny działalności egzekutywy i legislatywy. W praktyce może prowadzić
do oparcia relacji między władzami na konflikcie oraz wzajemnej rywalizacji. Tworzy
po stronie władzy ustawodawczej i wykonawczej ryzyko podejmowania działań,
osłabiających pozycję ustrojowoprawną sądów. Mogą one przybrać rozmaitą postać
i stać się udziałem różnych podmiotów, dysponujących uprawnieniami z zakresu
nadzoru, kontroli, zarządzania czy prowadzenia postępowań dyscyplinarnych. Zmiana
stanu prawnego, opisywana jako „spór o praworządność”, uzasadnia przekonanie,
że nawet regulacje, mające charakter techniczny, związane z kwestiami
administracyjnymi, dotyczące z pozoru jedynie organizacji pracy sądów, stosowane
arbitralnie czy wręcz intencjonalnie, mogą wpływać na niezawisłość sędziowską i jego
podległość Konstytucji i ustawom.