Społeczne skutki emigracji Polaków oraz ich wkład w odbudowę Francji po pierwszej wojnie światowej

Abstract

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli emigracji polskiej, jaką odegrała w procesie odbudowy gospodarki francuskiej tuż po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Północno-wschodnie departamenty Francji, które były najbardziej wartościowe, zostały zniszczone. Dopiero w 1924 r. udało się odbudować francuską gospodarkę przemysłową. Do 1 maja 1920 r. Francja udrożniła infrastrukturę nakładem 10 mld fr.fr. Natomiast odradzające się państwo polskie, borykające się z problemami na wielu płaszczyznach, w pierwszym rzędzie musiało zostać scalone. Owa sytuacja stwarzała dogodne warunki, aby umożliwić Polakom masową emigracją do Francji. Emigracja miała charakter wybitnie ekonomiczny. Najwięcej Polaków wyemigrowało z województw najbardziej uprzemysłowionych, w których było duże przeludnienie, oraz tzw. Westfalaków. Początkowo kierowano polskich robotników do odbudowy terenów zniszczonych (Administration des Régions Libérées), a później do górnictwa, rolnictwa i innych gałęzi przemysłu. Od grudnia 1919 r. do maja 1920 r. przybyło do Francji ponad 13 000 Polaków. Natomiast już w 1921 r. podawano, że francuskie kopalnie sprowadzają co miesiąc około tysiąca emigrantów. Z biegiem czasu polska emigracja liczyła około pół miliona osób. Masowa emigracja do Francji przyczyniła się do zainicjowania i rozwinięcia życia społeczno-kulturalnego i oświatowego, tworząc diasporę.

The purpose of this article is to present the role Polish emigration played in the process of rebuilding the French economy just after the end of the First World War. The northeastern departments of France, which were the most valuable, were destroyed. It was not until 1924 that the French industrial economy was rebuilt. By May 1, 1920. France had made infrastructure more efficient with an outlay of 10 billion fr.fr. On the other hand, the resurgent Polish state, facing problems on many levels, first of all had to be unified. This situation created favorable conditions to allow Poles to emigrate en masse to France. The emigration was eminently economic in nature. Most Poles emigrated from the most industrialized provinces, where there was great overcrowding and the so-called “Westphalians.” Initially, Polish workers were sent to rebuild devastated areas (Administration des Régions Libérées), and later to mining, agriculture and other industries. From December 1919 to May 1920, more than 13,000 Poles arrived in France. By 1921, on the other hand, it was reported that French mines were bringing in about a thousand emigrants every month. Over time, Polish emigration numbered about half a million people. Mass emigration to France contributed to the initiation and development of socio-cultural and educational life, creating a diaspora.