Czytelnictwo powieści w opiniach środowisk katolickich w okresie II Rzeczypospolitej

Abstract

Rozprawa dotyczy czytelnictwa powieści w opiniach środowisk katolickich – autorka wskazuje mechanizmy działań podejmowanych przez Kościół hierarchiczny i katolików świeckich, mających na celu zachęcanie inteligencji do lektury, a pisarzy do tworzenia utworów z ducha katolickich. Przedstawia co Kościół sądził o powieściach znajdujących się w obiegu księgarskim oraz jakich wyborów czytelniczych dokonywali świeccy. Celem dysertacji jest syntetyczny opis wpływu Kościoła katolickiego na kształtowanie się wyborów czytelniczych polskiej inteligencji 20-lecia międzywojennego. Praca wypełnia lukę zarówno w badaniach nad tym fragmentem działalności Kościoła, która wpływała na rozwój kultury literackiej II Rzeczypospolitej, jak i nad dziejami ówczesnego czytelnictwa powieści. Z kręgu zainteresowań badawczych została wyłączona literatura jarmarczna i brukowa przeznaczona dla niewprawnego czytelnika. Skupiono się na próbie przedstawienia problemu literatury katolickiej w 20-leciu międzywojennym – nurtu literackiego, który w istocie rzeczy nie istniał w XIX w., a przestał istnieć w latach 50. XX wieku, a narodził się pod wpływem intelektualnych inspiracji wywodzących się z idei francuskiego personalizmu. Opracowując temat oparto się na wydawnictwach wskazujących, jak popierać czytelnictwo katolickiej prasy i książki.