Słowo, przestrzeń, aktor. Scena Plastyczna KUL, pod kierownictwem Leszka Mądzika

Abstract

Rozprawa została pomyślana jako monografia teatru lubelskiego, określająca jego specyfikę i charakter. W swej zasadniczej części składa się z sześciu rozdziałów, opisujących słowo, aktora, przestrzeń oraz poetykę. W aneksie znajdują się wykazy: spektakli Sceny Plastycznej oraz prac Leszka Mądzika, które powstały poza Sceną. Scena Plastyczna KUL nie posługuje się tradycyjnym przekazem teatralnym. Mądzik z widowiska wyeliminował słowo, potem redukcji częściowej uległ aktor. Teatr operuje obrazami, które Elżbieta Morawiec nazwała "monadiami obrazowo-dźwiękowymi". Scenografia, która stała się w widowiskach Sceny autonomicznym tworzywem spektaklu, posiada długą historię. Warto przeanalizować dzieje rozwoju form scenograficznych w teatrze pod kątem zachodzących w niej zmian, uwzględniając również jej powiązania ze sztukami plastycznymi (ostatni aspekt Mądzik najpełniej wykorzystuje w kreacji swoich przedstawień).