Schematy obrazowe i logiczne w poezji Tymoteusza Karpowiecza

Abstract

W swoich rozważaniach autorka dysertacji skupia się przede wszystkim na wybranych tekstach zawartych w tomie Odwrócone światło. Motywacja tej decyzji jest dwojaka: chęć obok analizy wybranych utworów podjęcia niektórych problemów ich układu; Odwrócone światło charakteryzuje się szczególnym, naddanym uporządkowaniem w doborze utworów, a w konsekwencji wyraża oryginalną jakość tematyczną związaną z formą kompozycyjną zbioru. Na zbiór wierszy Karpowicza z roku 1972 składają się najtrudniejsze intelektualnie utwory tego poety, które „naruszają potoczne przyzwyczajenia odbiorcy", ponieważ stanowią opozycję wobec normy potocznej. Powtórzenia, którymi posługuje się Tymoteusz Karpowicz, między innymi leksykalne, wpływają pozytywnie na komunikatywność tekstów, stanowią przejaw kohezji, ułatwiają interpretację utworu. Już w czasie pierwszej lektury wszystkich wierszy z układu odbiorca wyodrębnia wspólne dla nich elementy semantyczne.