Bóg mistycznego dzieła Słowackiego

Abstract

Prezentowana rozprawa poświęcona jest Bogu z późnych pism Juliusza Słowackiego. Stanowi ona owoc analizy mistycznych tekstów poety, idącej w kierunku odkrycia odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania: jakiego Boga postawił Słowacki nad (i nie tylko nad) przesyconym duchem, zmiennym, wciąż transformującym światem? jak Boga tego opisał? Autorka podjęła niełatwą próbę wyodrębnienia i rekonstrukcji koncepcji Boga wpisanej w dzieło mistyczne autora Genezis z Ducha, określenia jego relacji do świata i człowieka (w świetle genezyjskiej kosmogonii i antropologii, pojmowanych przecież również oryginalnie), sposobów epifanii. Stara się także zaobserwować jakimi obrazami, figurami czy symbolami poeta posługuje się, aby opowiedzieć czytelnikowi o istocie, która jest absolutnym początkiem źródłem wszechrzeczy oraz ostatecznym celem wszystkiego, Alfą i Omegą. Pole badawcze stanowią teksty z tzw. epoki mistycznej w życiu i twórczości Słowackiego. Idąc za przykładem wielu historyków literatury, autorka przyjmuje, że zamyka się ona między połową 1842 roku a śmiercią poety w początku kwietnia 1849 roku.