Produkcja i koszty uzbrojenia w Polsce XVI w.

Abstract

Rozprawa jest kontynuacją pracy Jerzego Szymczaka „Produkcja i koszty uzbrojenia rycerskiego w Polsce XIII-XV w.” opublikowanej w 1989 roku, w związku z czym jej konstrukcja opierać się będzie w dużej mierze na modelu wypracowanym przez niego. Autor rozprawy wprowadza jednak szereg zmian wynikających z odmienności okresu, którego praca dotyczy. Analogicznie do rozprawy J. Szymczaka w pierwszym rozdziale zajmuje się metodami pozyskiwania i przetwórstwa surowców (głównie metali i materiałów organicznych). Rozdziały II–III są poświęcone broni indywidualnej, zaczepnej (rozdział II) i ochronnej (rozdział III). W kolejnym rozdziale (IV) omawiany jest koń bojowy, jego hodowla, handel i ceny. Rozdział V dotyczy rzędu końskiego i oporządzenia jeździeckiego. Indywidualne oporządzenie jeździeckie nie służy bezpośrednio do walki, lecz w warunkach Polski XVI w. walka bez niego właściwie nie byłaby możliwa. Na rozdziały II, III i V składają się trzy zasadnicze części: producenci i ich organizacja, ceny broni i katalog mistrzów rzemieślniczych interesujących mnie kunsztów (zamieszczony jako aneks). Dwa ostatnie rozdziały autor poświęca syntezie problemu. W jej skład wchodzi opracowanie zagadnień takich jak: miejskie ośrodki wytwórczości zbrojeniowej, liczebność rzemieślników rzemiosła zbrojeniowego w świetle katalogów, wielkość produkcji, a także koszty uzbrojenia (wraz z opracowaniem modelowej wyprawy rynsztunku wojennego dla poszczególnych typów kombatantów).