Książka poetycka. Powstanie, rozwój i cechy w latach 1891–1939

Abstract

Celem rozprawy jest charakterystyka najbardziej symptomatycznych zagadnień związanych z powstaniem nowoczesnych tomów i tomików poetyckich na przełomie XIX i XX wieku. Ważne miejsce w pracy znalazły dokonania polskich artystów i typografów awangardowych, mimo że udział książek w ten sposób kształtowanych stanowił margines rynku poezji w Polsce przedwojennej. Podobnie szeroko potraktowane zostały dokonania młodopolskich kreatorów tomików poetyckich, ze względu na ich prekursorski charakter. Szczególną wagę autor pracy przywiązuje do pierwszej części rozprawy, która poprzez swój teoretyczny charakter próbuje szerzej rozwinąć, omijane zazwyczaj przez bibliologów, zagadnienie „genologii książkowej”. Jeden z rozdziałów dotyczy charakterystycznej reguły łączenia się książek w serie wydawnicze oraz pokazuje bogactwo inicjatywy wydawniczej w tym zakresie w Polsce do 1939 roku. Ważnym kontekstem w dysertacji jest ruch bibliofilski.