Ród Sulimów w Wielkopolsce, w Ziemi Łęczyckiej oraz na Kujawach w średniowieczu

Abstract

Rozprawa mieści się w nurcie badań genealogiczno-heraldycznych nad rodziną szlachecką w Polsce późnośredniowiecznej. Jej zadaniem jest odtworzenie — na podstawie źródeł archiwalnych, drukowanych wydawnictw źródłowych oraz dostępnej literatury — powiązań genealogicznych, pozycji i działalności majątkowej oraz roli politycznej, jaką odgrywały w średniowieczu poszczególne rodziny pieczętujące się herbem Sulima, a w szczególności ich najwybitniejsi członkowie, zarówno w środowisku lokalnym, jak i na szczeblu ogólnopolskim. Rozprawa stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o znaczenie powiązań rodzinnych i rodowych dla funkcjonowania społeczeństwa szlacheckiego w XIV–XV wieku na przykładzie badanego rodu. Analizując pozycję majątkową poszczególnych rodzin Sulimów i jej zmiany, autor podejmuje próbę wyjaśnienia przyczyn narastających w ciągu XV wieku dysproporcji między najmożniejszymi rodzinami a drobiazgiem szlacheckim. Zakres chronologiczny pracy wyznaczają z jednej strony pierwsze uchwytne w źródłach wzmianki o działalności hipotetycznych antenatów Sulimów (komes Strzesz w 1153 r.), z drugiej zaś — koniec epoki średniowiecza w Polsce (1505 r.). Zakres geograficzny poniższej rozprawy ogranicza się do województw łęczyckiego, kaliskiego oraz Kujaw brzeskich, inowrocławskich i w mniejszym stopniu ziemi dobrzyńskiej.