Prapamięć uśpiona - symboliczne manifestacje żywiołu ziemi w wyobraźni poetyckiej Bolesława Leśmiana

Abstract

Niniejsza dysertacja, włączając się w inicjatywę ożywienia dialogu „o Leśmianie i wokół Leśmiana", traktuje artystę jako fenomen wyobrażeniowy. Jej celem jest próba określenia typu wyobraźni (czy jak chce Jerzy Ficowski - arcywyobraźni), największego mitologa polskiej literatury z wykorzystaniem narzędzi badawczych: francuskiej szkoły mitokrytycznej, ze szczególnym uwzględnieniem poetyki fenomenologicznej i estetyki żywiołów w ujęciu Gastona Bachelarda i koncepcji antropologicznych struktur wyobraźni w ujęciu Gilberta Duranda. Analiza ilościowa i jakościowa obrazów poetyckiego świata Bolesława Leśmiana wskazuje, iż jest to poeta obdarzony, używając Bachelardowskiej nomenklatury, wyobraźnią telluryczną, to znaczy, że symboliczne manifestacje żywiołu ziemi, skupione na gruncie Durandowskiej izotopicznej klasyfikacji obrazów wokół Archetypu Nocy, są obrazami wiodącymi. Dla potrzeb dysertacji dwa pojęcia: mit i symbol, wymagają bardziej szczegółowego dookreślenia, stanowią bowiem słowa - klucze mitokrytyki i Leśmianowskiej estetyki.