Requiem

Abstract

Jakie postawy wobec kresu ziemskiej egzystencji przejawiali Polacy w dobie zaborów? Ostatnia droga, śmierć, żałoba są tematami szczególnie mocno wybrzmiewającymi w okresie niewoli narodowej Śmierć bohaterów na polu walki o wolną ojczyznę, śmierć jako kara za udział w ruchach narodowych, śmierć z dala od ojczyzny – na emigracji czy zesłaniu, żałoba w wymiarze indywidualnym i zbiorowym, żałoba narodowa to kwestie, do których współcześni odwoływali się często i które odcisnęły piętno na postrzeganiu całej epoki Pomimo „zagęszczenia” wiedzy o śmierci patetycznej, niesprawiedliwej, będącej wyrazem poświęcenia wobec wyższych ideałów, problematyka umierania w wymiarze prywatnym pozostaje nadal zagadnieniem słabo poznanym W prezentowanym tomie podjęto więc naukową refleksję nad: obrazem kresu życia, przeżywaniem agonii, śmierci i żałoby przez przedstawicieli różnych warstw społecznych; miejscem wyznaczanym śmierci w życiu prywatnym; rytualnym odprowadzaniem umierających i formami pochówku; emocjami związanymi ze śmiercią; relacjami pomiędzy żywymi a zmarłymi W dyskusji nad indywidualnymi i zbiorowymi formami doświadczania śmierci w XIX wieku wzięli udział przedstawiciele różnych dyscyplin naukowych: historycy, historycy sztuki, literaturoznawcy, historycy kultury, antropolodzy historii, muzealnicy.