„Cześć mu po wieki!” Doniesienia o zgonie i pogrzebie mistrza i patrioty Jana Matejki (1838–1893)

Abstract

Jan Matejko, to najbardziej znana i ceniona postać na płaszczyźnie artystyczno-malarsko-patriotycznej w Polsce XIX w. Nazywany przez swoich uczniów „Mistrzem”, dobrze przysłużył się Krakowowi, a także całej Polsce i wszystkim rodakom. Jego dzieła były podziwiane i nagradzane zarówno w kraju, jak i daleko poza jego granicami. Był nieformalnym ambasadorem Polaków i Polski, która politycznie wówczas nie istniała na mapach Europy. Swój nieprzeciętny talent i tajniki trudnej sztuki malarskiej z pasją i wielkim zaangażowaniem przekazywał młodym, utalentowanym adeptom. Zorganizował w Krakowie w 1873 r. samodzielną Szkołę Sztuk Pięknych i dyrektorował jej do swojej przedwczesnej śmierci 1 listopada 1893 r. W dniu 7 listopada odbył się uroczysty pogrzeb Matejki, który był hołdem złożonym pamięci artysty, mistrza i przyjaciela, a także wielką patriotyczną manifestacją. Pamięcią ogarniali mistrza zarówno możni, jak i ubodzy, których codziennie wspomagał. Był znanym i bardzo cenionym artystą malarzem w Polsce i świecie. Jego przedwczesna śmierć i pogrzeb odbiły się głoś- nym echem nie tylko na polskich ziemiach, ale daleko poza ich granicami.

Jan Matejko, is the most famous and respected figure on the artistic-painting-patriotic plane in Poland of the 19th century. Called “Master” by his students, he served Krakow, as well as the whole of Poland and all his compatriots, well. His works were admired and awarded both at home and far beyond its borders. He was an informal ambassador for the Poles and for Poland, which at that time did not exist politically on the maps of Europe. He passed on his extraordinary talent and secrets of the difficult art of painting with passion and great commitment to young, talented students. He organised an independent School of Fine Arts in Krakow in 1873 and directed it until his premature death on 1 November 1893. A ceremonial funeral for Matejko took place on 7 November 1893, which was a tribute to the memory of the artist, master and friend, as well as a great patriotic manifestation. The master was remembered by both the mighty and the poor, whom he supported daily. He was a well-known and highly regarded painter in Poland and throughout the world. His untimely death and funeral echoed loudly not only in the Polish lands, but far beyond.