Wyrażanie kategorii inchoatywności w języku bułgarskim, polskim i białoruskim

Abstract

Celem przedstawionej rozprawy jest zbadanie sposobów wyrażania inchoatywności w trzech językach słowiańskich, należących do odrębnych historycznie wspólnot językowych: języku bułgarskim, białoruskim i polskim oraz analiza dystrybucji typów, wyróżnionych poprzez elementy formalne. W pracy zanalizowana została klasa czasowników inchoatywnych oraz ich analitycznych odpowiedników. Analiza semantyczna pozwoliła wykryć prawidłowości w rozpowszechnieniu tego typu czasowników w grupach semantycznych, a więc i w tendencjach rozwojowych badanych systemów. Ze względu na możliwość konfrontacji języków z wszystkich trzech słowiańskich grup językowych, sprecyzowane w dysertacji wnioski obejmują w znacznym stopniu cały obszar słowiańszczyzny. Przeprowadzona analiza pozwala również wyciągnąć wnioski, dotyczące zakresu leksykalizacji struktur semantycznych zawierających element inchoatywny, a także umożliwia wskazanie, które języki słowiańskie preferują formy syntetyczne, a w których bardziej rozpowszechnione są analityczne sposoby przekazywania inchoatywności.