Spółdzielczość socjalna jako metoda ograniczania wykluczenia społecznego w Polsce na przykładzie województwa łódzkiego

Abstract

Wykluczenie społeczne stało się jedną z najważniejszych kwestii społecznych, które należy rozwiązać w Unii Europejskiej. W 2013 roku co czwarty mieszkaniec UE był zagrożony wykluczeniem społecznym. Inkluzja społeczna, czyli dążenie do włączenia do życia społeczeństwa osób dotkniętych problemem wykluczenia, jest ważnym elementem polityki europejskiej. Coraz częściej wskazuje się, że do prowadzenia skutecznej polityki przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu niezbędna jest współpraca trzech sektorów: publicznego, prywatnego i pozarządowego. Ważną rolę w tym względzie należy przypisać podmiotom ekonomii społecznej. Spółdzielnie socjalne to jeden z rodzajów podmiotów gospodarki społecznej, który został wprowadzony do polskiego porządku prawnego w celu przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Organizacje te zalicza się do narzędzi aktywnej polityki rynku pracy, gdyż poprzez zatrudnienie osób zagrożonych ekskluzją społeczną dążą do ich reintegracji społeczno-zawodowej. Celem rozprawy była: 1. Ocena skuteczności spółdzielczości socjalnej jako metody ograniczania wykluczenia społecznego poprzez reintegrację zawodową w Polsce na przykładzie województwa łódzkiego. 2. Ocena trwałości efektów reintegracji zawodowej realizowanej przez spółdzielnie socjalne w postaci przygotowania do powrotu wykluczonych na otwarty rynek pracy. Przeprowadzone badania pozwoliły ocenić spółdzielnie socjalne jako skuteczną metodę ograniczania wykluczenia społecznego poprzez reintegrację zawodową. Spółdzielców socjalnych należy oceniać osobno w dwóch grupach, tj. pracowników najemnych oraz założycieli. Pracownikami były osoby o małym stopniu samodzielności, oczekujące gotowych rozwiązań mających poprawić ich sytuację społeczno-zawodową. Założyciele to osoby o odmiennej charakterystyce – samodzielne i przedsiębiorcze. Spółdzielnia socjalna pozwalała im przezwyciężyć przejściowe problemy poprzez założenie biznesu będącego często spełnieniem ich marzeń i pasji. Dzięki pracy w spółdzielni zarówno pracownicy najemni jak i założyciele rozwijali umiejętności zawodowe i postawy możliwe do wykorzystania na dalszych etapach ich karier zawodowych.