Acquiring L3: don’t you sound L2-like?

Abstract

For the last two decades, second language pronunciation has been in the centre of interest of numerous scholars, also in Poland. Although it was underestimated for many years, it has finally been noticed and valued, especially after the series of conferences devoted to accent studies and teaching pronunciation held in Łódź in the 1990s and then in Płock and Konin (Szpyra-Kozłowska, 2008) as well as subsequent phonetic conferences. Since then, numerous studies have been conducted focusing mainly on L2 learners’ achievements in L2 pronunciation at different learning levels (e.g. Szpyra-Kozłowska, et al., 2002; Wrembel, 2002; Nowacka, 2003; Porzuczek, 2002; Wysocka, 2003). A considerable amount of research has also been done in the field of teachers’ and students’ views and attitudes to pronunciation teaching and learning (e.g., Majer, 2002; Nowacka, 2008; Sobkowiak, 2002; Szpyra-Kozłowska, et al., 2002; Waniek-Klimczak, 2002; Wrembel, 2002). The aim of this paper is to examine the attitudes towards learning English pronunciation by various groups of Polish learners of English, as well as to check whether these attitudes have changed in comparison to the previous studies carried out in this field. It is also supposed to test whether these attitudes change with the level of proficiency in ESL/EFL and the amount of formal instruction in English phonetics and phonology. Four groups of learners are compared in this study. They were recruited among high school and university students at different levels of proficiency in English. All groups of study participants filled in the specially designed questionnaires, containing various questions concerning students’ attitudes to English pronunciation, the perceived importance of correct pronunciation in ESL/EFL, evaluation of phonetic classes they attended, etc. The results suggest that learners’ attitudes and motivation change with the level of proficiency in English and that the amount of undergone course in English phonetics and phonology is an important factor influencing learners’ success in the acquisition of correct L2 pronunciation.

Pomimo iż wymowa w języku obcym/drugim przez wiele lat była niedoceniana i uważana za małowartościowy element tego języka, przez ostatnie dwie dekady znalazła się ona w centrum uwagi lingwistów i skupiła na sobie liczne badania. Również w Polsce cykliczne konferencje poświęcone fonetyce języków obcych zwróciły szczególną uwagę badaczy na to zjawisko i zaowocowały wieloma badaniami i artykułami dotyczącymi nie tylko sukcesów i porażek uczących się angielskiego w tej kwestii (np. Szpyra-Kozłowska, et al., 2002; Wrembel, 2002; Nowacka, 2003; Porzuczek, 2002; Wysocka, 2003), ale również stosunkiem do nauki wymowy języka drugiego wyrażanym przez nauczycieli oraz uczniów (np. Majer, 2002; Nowacka, 2008; Sobkowiak, 2002; Szpyra-Kozłowska, et al., 2002; Waniek-Klimczak, 2002; Wrembel, 2002). Celem niniejszego artykułu jest zbadanie jaki stosunek do nauki wymowy języka angielskiego mają różne grupy uczących się tego języka jako języka drugiego/obcego oraz czy poglądy w tej kwestii zmieniły się w porównaniu do tych opisanych w poprzednich badaniach na ten temat. Kolejnymi czynnikami, które zostały zbadane to biegłość w języku angielskim oraz liczba godzin odbytego kursu fonetyki praktycznej tego języka i ich wpływ na postrzeganie ważności poprawnej wymowy w J2. Cztery grupy uczących się języka angielskiego wzięły udział w badaniu. Zostały one wybrane spośród uczniów szkół średnich oraz studentów filologii angielskiej i różniły się biegłością językową oraz znajomością wymowy języka angielskiego. Wszystkie grupy wypełniły specjalnie zaprojektowany do tego badania kwestionariusz. Otrzymane wyniki sugerują, że stosunek do wymowy w języku drugim zmienia się wraz z biegłością językową oraz że odbyty kurs fonetyki praktycznej ma duży wpływ na tę kwestię.