Niecki i doliny denudacyjne w okolicach Łodzi
Streszczenie
Zadaniem głównym autorki pracy było możliwie dokładne zbadanie genezy i wieku dolin obszaru podłódzkiego, poznanie etapów ich rozwoju oraz wykrycie ewentualnych prawidłowości rozmieszczenia form w związku ze zróżnicowaniem budowy geologicznej i charakterem rzeźby badanego obszaru. Obszar, z którego zebrano materiał obserwacyjny obejmuje powierzchnię około 900 km2 i odpowiada zasięgiem arkuszowi Łódź mapy 1:100000. Na tym obszarze wykonano zdjęcie geomorfologiczne, ze szczególnym uwzględnieniem form denudacyjnych. W większości dolinek i niecek zmierzono nachylenie stoków, spadki dna, długości, szerokości i głębokości. W ten sposób zewidencjonowano 628 form. Poziomy wysoczyznowe oraz doliny rzeczne wyodrębniono na podstawie terenowych obserwacji form i odsłonięć oraz wierceń płytkich (2-4m) i głębszych, kilkudziesięciometrowych. Obszar, na którym przeprowadzono badanie mieści się w strefie zawartej między krawędzią najbardziej na północ wysuniętego półwyspu Wyżyny Łódzkiej a Pradoliną Warszawsko-Berlińską.