Warunki nabywania angielskiego akcentu wyrazowego przez rodzimych użytkowników języka polskiego.

Abstract

Niniejsza dysertacja jest próbą znalezienia odpowiedzi na pytanie czy eksplicytna instrukcja dotycząca fonologicznego oraz fonetycznego aspektu akcentu wyrazowego języka angielskiego jako języka drugiego, połączona z analizą kontrastywną różnic akcentowych pomiędzy językiem angielskim a polskim, jest efektywnym narzędziem pedagogicznym w procesie uczenia angielskiego akcentu wyrazowego zaawansowanych polskich studentów filologii angielskiej. Dodatkowo, istotnym celem dysertacji jest sprawdzenie czy wyżej wspomniana instrukcja wzbogacona implicytną informacją zwrotną od nauczyciela w formie sprzężenia zwrotnego (ang. recasts), skupionego na błędach w produkcji angielskiego akcentu wyrazowego analizowanych słów jest efektywną techniką pracy ze studentami nad poprawieniem ich błędnej produkcji akcentu wyrazowego języka drugiego. Zasadnicza część dysertacji składa się z dwóch rozdziałów teoretycznych poświęconych zjawisku akcentu wyrazowego w aspektach fonetycznym i fonologicznym oraz jego specyfice w językach angielskim i polskim, rozdziału trzeciego, przybliżającego problemy związane z uczeniem się i nauczaniem angielskiego akcentu wyrazowego, oraz czwartego, opisującego wyniki empirycznego podłużnego badania skuteczności nauczania akcentu wyrazowego z wykorzystaniem odniesień do wyizolowanych korelatów akustycznych akcentu wyrazowego, tj. czasu trwania samogłoski akcentowanej, intensywności oraz zmiany częstotliwości podstawowej. Najważniejszym aspektem niniejszej dysertacji jest jej wymiar pedagogiczny, szczególnie istotny w kontekście angielskiego akcentu wyrazowego, uważanego przez rodzimych użytkowników języka polskiego za wybitnie trudny.