| dc.description.abstract | Rozwój turystyki nierozerwalnie związany jest z wytyczaniem szlaków turystycznych. Przygotowane z myślą o turystach drogi i ścieżki są widomym znakiem opanowywania (oswajania) przestrzeni geograficznej i podporządkowywania jej potrzebom podróżników. Obecnie istnienie sieci szlaków turystycznych jest już trwałym atrybutem przestrzeni turystycznej. Szlaki turystyczne w Polsce przeszły długą ewolucję, zarówno w aspekcie organizacyjno-technicznym, jak i funkcjonalnym. Przekształcenia dotyczyły z jednej strony rozwoju metodologii wytyczania tras turystycznych i doskonalenia techniki ich znakowania, z drugiej zaś – obejmowały zmiany zadań i ról, jakie miały pełnić w turystyce.
Biorąc pod uwagę tę ostatnią cechę, szlaki turystyczne można traktować jako:
• element zagospodarowania turystycznego – oznakowana ścieżka ułatwiająca turystom wędrówkę w nieznanym terenie, zapewniająca bezpieczne dotarcie do celu,
• atrakcję turystyczną – trasy widokowe, krajoznawcze, specjalistyczne etc., wzbudzające zainteresowanie turystów i będące głównym celem podejmowanych przez nich podróży turystycznych,
• ważną składową produktu turystycznego touroperatora (produkt turystyczny – impreza/pakiet turystyczny) lub obszaru recepcji turystycznej (produkt turystyczny – obszar),
• odrębny, samodzielnie funkcjonujący produkt turystyczny – szlak – skomercjalizowana atrakcja turystyczna (np. szlak tematyczny). | pl_PL |
