The impact of institutional aspects on the availability, accessibility, and attractiveness of green spaces in Lodz

Abstract

Tereny zieleni wpływają na jakość życia i zdrowie mieszkańców miast, świadcząc na ich rzecz szereg usług ekosystemów. Jednak ograniczenie podaży terenów zieleni (a co za tym idzie – usług ekosystemów) ma zdecydowanie negatywny wpływ na kondycję psychofizyczną ludzi. Jednak samo istnienie terenów zieleni (zarówno tych formalnych, np. parki i lasy, jak i nieformalnych, np. nieużytki) nie wystarczy. Z punktu widzenia wielu potencjalnych korzyści, a w konsekwencji dostosowanego do potrzeb społecznych planowania przestrzennego, istotny jest również fizyczny dostęp do terenów zieleni oraz ich atrakcyjność. Z kolei korzyści te mogą znacznie ograniczać różnorodne bariery. Tymczasem w literaturze naukowej brakuje jednomyślności w definiowaniu różnych pojęć związanych z podażą terenów zieleni. Część naukowców używa wymiennie terminów: istnienie (availability) i dostępność (accessibility), pisząc o szeroko pojętej bliskości zieleni (proximity). Z kolei nierzadko atrakcyjność terenów zieleni jest utożsamiana z ich dostępnością i zbiorczo nazywana jakością. Właśnie do tego problemu badawczego odnoszę się w mojej rozprawie. W odpowiedzi na powyższe wyzwania i niejasności został określony główny cel mojej rozprawy: klasyfikacja barier instytucjonalnych wpływających na podaż terenów zieleni, a także rozróżnieniu poziomów wpływających na tę podaż. Postawiłam sobie za cel również operacjonalizację zaproponowanej klasyfikacji barier poprzez stworzenie zestawu wskaźników, które mogłyby być wykorzystane w innych badaniach związanych z tworzeniem i zarządzaniem terenami zieleni, a także w praktyce planistycznej. Główny cel mojej pracy doktorskiej powstał z potrzeby lepszego uporządkowania zagadnień związanych z istnieniem, dostępnością i atrakcyjnością miejskich terenów zieleni, które w literaturze są opisywane w nieusystematyzowany sposób.

Urban green spaces (UGS) influence the quality of life and health of city residents by providing them with a number of ecosystem services. Limiting UGS provision (and thus – ecosystem services) has a negative impact on the psychophysical condition of people. However, the mere existence of UGS (both formal, such as parks and forests, and informal, such as brownfields) is not enough. From the point of view of many potential benefits, and, consequently, spatial planning adapted to social needs, physical access to UGS and their attractiveness are also important. In turn, these benefits can significantly reduce a variety of barriers. Meanwhile, the scientific literature lacks unanimity in defining various concepts related to UGS provision. Some scientists use the different terms interchangeably, e.g., ‘availability’ and ‘accessibility’, are often used in the broad sense of ‘proximity’. In turn, the attractiveness of UGS is often equated with their availability and collectively referred to as quality. This is the research problem that I address in my dissertation. In response to the above challenges and uncertainties, the main goal of my dissertation was to classify institutional barriers affecting UGS provision, and to differentiate the levels of this provision. At the same time, I intended to operationalize the proposed classification of barriers by creating a set of indicators that could be used in other research related to the creation and management of UGS, as well as in planning practice. The main goal of my doctoral dissertation arose from the need to better organize the issues related to the availability, accessibility, and attractiveness of UGS, which are described in the literature in an incongruent way.