Alienacja społeczna w dobie globalizacji na przykładzie twórczości Alda Novego

Abstract

Analiza przedstawiona w rozprawie ma na celu dostarczenie odpowiedzi na pytania i hipotezy badawcze dotyczące fenomenu alienacji społecznej w dobie globalizacji ukazanego w utworach prozatorskich Alda Novego, włoskiego pisarza urodzonego w 1967 w Viggiù. Na podstawie współczesnej teorii o alienacji niemieckiej badaczki Rahel Jaeggi oraz wcześniejszych definicji tego terminu – m.in. w rozumieniu Marksa – przeanalizowane zostały wybrane utwory, które Włoch wydał od lat 90. ubiegłego stulecia do roku 2018. Praca podzielona jest na pięć rozdziałów, z których pierwszy poświęcony jest podejściu metodologicznemu, drugi recepcji dzieł pisarza w Polsce i na świecie, a ostatnie trzy właściwej analizie tekstów, podzielonych zgodnie z kolejnymi etapami kariery pisarza. Praca dowodzi, iż Nove ukazuje współczesne społeczeństwo jako wyalienowane w dobie mass-mediów oraz postępującego konsumpcjonizmu. Taki stan rzeczy przejawia się nie tylko w treści jego utworów, ale i poprzez ich formę oraz konstrukcję postaci. W ostatniej fazie swojej twórczości autor, mimo pesymistycznej wizji dzisiejszego świata, podaje możliwe remedium na stan wyalienowania człowieka. Odwołuje się w tym celu do poszukiwania przez niego transcendencji w celu nawiązania relacji ze sobą i ze światem (także tym ponadmaterialnym), co z kolei sprawia, że jego teksty mogą wpisywać się w kanon literatury post-sekularnej.