Harce’, or Single Combat before the Battle

Abstract

Harce or harc (Hungarian: harcz; Italian: arciere; Russian: styčka/стычка) are single combat skirmishes between individual warriors fought before a battle in front of both enemy armies. Sometimes it was a duel between the commanders of the army or the best warriors delegated by the opposing sides, which would decide the outcome of the battle without it being fought.

The first place on the list of knights who won fame for the Polish army belongs to the Silesian prince Boleslav I the Tall, who defeated an opponent of enormous stature during the Italian expedition of Emperor Frederick Barbarossa in 1162 near Milan.

In the 13th–16th centuries in Poland, harce were popular in battles fought on an open field and during sieges of fortified structures. Both heavy knights and light cavalrymen participated in them.

Harce or single combat is a custom known since ancient times. It was popular in the era of knightly cavalry in the Middle Ages and persisted into early modern times. The characters from Henryk Sienkiewicz’s novels set in the 17th century still maintained this tradition.

Harce (węgierski: harcz; włoskie: arciere; rosyjska: стычка) to walki przed bitwą pojedynczych wojowników na oczach obu nieprzyjacielskich wojsk. Niekiedy był to pojedynek pomiędzy wodzami armii lub delegowanymi z niej najlepszymi wojownikami, który miał zadecydować o wyniku bitwy bez jej podjęcia.

Pierwsze miejsce na liście rycerzy, rozsławiających sławę oręża polskiego zajmuje książę śląski Bolesław Wysoki, który w trakcie wyprawy włoskiej cesarza Fryderyka Barbarossy pokonał pod Mediolanem w 1162 r. przeciwnika olbrzymiego wzrostu.

W XIII-XVI w. w Polsce harce były popularne w bitwach na otwartych polach i podczas oblężeń obiektów ufortyfikowanych. Uczestniczyli w niej zarówno ciężkozbrojni rycerze, jak i lekkozbrojni kawalerzyści. Harc to zwyczaj znany od czasów starożytnych. Był popularny w epoce kawalerii rycerskiej w średniowieczu i utrzymał się w czasach nowożytnych. Na harc wyjeżdżali jeszcze w XVII w. bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza – z Jerzym Michałem Wołodyjowskim na czele!

Старопольские harce – «харцэ» (венг.: harcz; ит.: arciere; укр. герць, руск.: поединок) это вооруженная борьба отдельных воинов перед битвой на глазах вражеских армий. Иногда это был поединок между военачальниками или делегированными лучшими воинами, который должен был решить исход битвы, не вступая в нее.

Первое место в списке рыцарей, прославивших польское войско, занимает силезский князь Болеслав Высокий, который во время итальянского похода императора Фридриха Барбароссы победил под Миланом в 1162 году противника огромного роста.

В XIII-XVI веках в Польше были популярны поединки перед сражениями в чистом поле и при осадах укрепленных объектов. В нем участвовали как тяжеловооруженные рыцари, так и легковооруженные кавалеристы.

Поединок – обычай, известный с древних времен. Он был популярен в эпоху рыцарской кавалерии в средние века, перешел он и в Новое время. Еще в XVII веке на поединки выезжали герои романов Генрика Сенкевича, во главе с самим Ежи Михалом Володыёвским!