Postępowanie w sprawach dotyczących wykonywania kontaktów z dziećmi

Abstract

Problematyka wykonywania kontaktów z dzieckiem, należy do jednej z najwrażliwszych sfer życia, które niosą za sobą znaczne ryzyko naruszenia dobra dziecka. Modelowo, rodzice dziecka nawet pomimo rozpadu rodziny powinni dobrowolnie wykonywać kontakty z dzieckiem, które zostały orzeczone w wyroku sądowym lub ugodzie zawartej przed sądem lub mediatorem. Dla dobra dziecka powinni utrzymywać między sobą takie relacje, które nie będą w żaden sposób negatywnie wpływać na dziecko. Jednak jak pokazuje praktyka, taki stan rzeczy nie zawsze ma miejsce. W sytuacjach, gdy dochodzi do rozpadu rodziny okazuje się, że to dzieci są najbardziej poszkodowane i ich dobro jest najbardziej naruszane. Niejednokrotnie bezbronne dziecko zostaje uwikłane w konflikt między rodzicami a nadto rodzice „używają” dziecka jako „karty przetargowej” do zaspokojenia własnych interesów. Natomiast jednym z największych problemów z jakimi muszą mierzyć się rodzice dziecka po rozpadzie rodziny to niemożność wykonywania kontaktów z dzieckiem. Uniemożliwianie rodzicom pozostającym w rozłączeniu właściwego wykonywania przysługującej im władzy rodzicielskiej poprzez utrudnianie im przez drugiego rodzica kontaktów z małoletnim dzieckiem stało się problemem społecznym, zaś przeciwdziałanie temu - problemem prawnym. Kontakty z dzieckiem stanowią obszar często dramatycznych i długoletnich konfliktów, które mogą mieć bardzo negatywny wpływ na stan emocjonalny dziecka. W związku z tym, pojawiły się głosy o potrzebie stworzenia instrumentu prawnego w celu poprawy skuteczności wykonywania kontaktów z dzieckiem. Konieczność stworzenia procedur umożliwiających skuteczne wykonywanie kontaktów z dzieckiem z biegiem lat, m.in. ze względu na zauważalny wzrost liczby rozwodów, narastała.