„Lecz ty spomnisz, wnuku”... Recepcja Norwida w latach 1939–1956 — rzecz o ludziach, książkach i historii

Abstract

Przedmiotem rozprawy jest recepcja twórczości Cypriana Kamila Norwida w latach 1939–1956 w krajowym życiu literackim. Analizie poddano twórczość publicystyczną, a także poezję i prozę autorów skupionych wokół czasopisma „Sztuka i Naród" oraz pisarstwo Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, zbadano obecność Norwidowskiego dzieła w kulturze polskiej w latach 1944–1955, szczególną uwagę poświęcając próbom pozbawienia poety należnego mu miejsca w dziejach literatury oraz działaniom mającym temu przeciwdziałać (aktywność Wacława Borowego, Juliusza Wiktora Gomulickiego, Hanny Malewskiej i Kazimierza Wyki), a ponadto obecność Norwida w publicystyce literackiej i poezji Mieczysława Jastruna i Juliana Przybosia. Ostatnia część pracy poświęcona została wydarzeniom roku 1956 oraz ich wpływowi na dynamikę procesu recepcji Norwidowskiego dzieła, wraz z opisem uroczystości rocznicowych w roku 1958. Badania autora rozprawy wykazały, że w latach 1939–1956 Norwid był czytany jako poeta trudnych wyborów moralnych i nauczyciel wewnętrznej wolności.