Streszczenie
Przedmiotem rozprawy jest zbiór krótkich utworów (opowiadań czy też nowel) autorstwa Marguerite de Navarre — Małgorzaty z Nawarry (1492–1549), królowej Nawarry i małżonki Henryka II, rozpoczęty w 1542 roku i nieukończony, znany jako „Heptaméron” („Heptameron”). Autor pracy w swoich rozważaniach koncentruje się na konstrukcji postaci: psychologii, relacjach międzyludzkich i osobowości bohaterów. W ostatniej części przygląda się także językowym i narracyjnym środkom różnicowania postaci w twórczości Małgorzaty z Nawarry. Głównym celem rozprawy jest uzupełnienie stanu badań na temat krótkich form narracyjnych wczesnej literatury francuskiej.