Bóg agnostyków i ateistów w wierszach Bolesława Leśmiana, Juliana Tuwima i poetów rewolucyjnych

Abstract

Niniejsza rozprawa koncentruje się na jednym, dominującym motywie z szerokiej sfery sacrum: Bogu. Jej celem jest próba określenia obecności, sposobów przywoływania i kreowania Boga, a także różnorodnych funkcji, jakie On spełnia, i kontekstów (filozoficznych, kulturowych oraz politycznych), w których występuje w poetyckiej twórczości wybranych przedstawicieli dwudziestolecia międzywojennego – Bolesława Leśmiana, Juliana Tuwima oraz poetów rewolucyjnych i proletariackich ze szczególnym uwzględnieniem byłych futurystów. Ich poezja nie jest uznawana za religijną w sensie „powtarzania w niej constans systemu religijnego", natomiast, na co zwrócił uwagę Artur Hutnikiewicz, „wyobrażenia i symbole, rozwinięte na gruncie kultu, inspirowały niejednokrotnie imaginację poetycką twórców nieraz bardzo dalekich od ortodoksji wyznaniowej lub zgoła nie mieszczących się w systemie jakiejkolwiek religii".