Osadnictwo średniowieczne i nowożytne w północnej części Sieradzkiego. Studium archeologiczne

Abstract

Celem rozprawy jest przedstawienie procesów osadniczych oraz związanych z nimi prawidłowości, zachodzących na obszarze północnej części Sieradzkiego w okresie średniowiecznym i nowożytnym. Obszarem zainteresowania autorki są wszelkie przejawy działalności ludzkiej mającej na celu opanowanie i uporządkowanie przestrzeni fizycznogeograficznej z zamiarem jej dalszej eksploatacji. Przedmiot badań obejmuje charakterystykę stałych obiektów służących przede wszystkim potrzebom mieszkalnym oraz problematykę uwarunkowań fizycznogeograficznych osiedlania się grup ludzkich. Przeprowadzona została również analiza tworzenia się i przemian przestrzennych układów osadniczych, jako wyrazu kolejnych poziomów integracji społecznej. Ramy czasowe badań obejmują okres od momentu pojawienia się na omawianym terenie społeczności o kulturze identyfikowanej ze Słowianami do czasu długotrwałej utraty suwerenności państwa polskiego, a zatem okres od VI wieku n.e. po koniec wieku XVIII i rok 1793, gdy północna część Sieradzkiego weszła w skład Prus. Zakres terytorialny to obszar dwóch powiatów: sieradzkiego i szadkowskiego późnośredniowiecznego i nowożytnego województwa sieradzkiego. Do rozprawy dołączono ilustracje i katalog stanowisk.