Rozruchy i niepokoje w miastach bizantyńskich, w IV wieku n.e.

Abstract

Autor rozprawy podejmuje temat rozruchów i niepokojów w miastach bizantyńskich w IV w. n.e., który nie miał dotąd monograficznego opracowania. Zajmuje się klasyfikacją rozruchów według ich przyczyn (wyróżniając czynniki polityczne, gospodarcze, religijne i społeczne), charakteryzuje postawę urzędników państwowych (głównie o namiestników prowincji i wikariuszy diecezji) oraz miejskich, a także cesarz rzymskich wobec zaburzeń ładu publicznego. W kolejnych rozdziałach wskazuje na metody (siłowe lub pokojowe) oraz środki (w postaci służb porządkowych), jakimi władze mogły się posłużyć w obliczu zagrożenia porządku publicznego oraz pokazuje, jakimi środkami politycznymi i ekonomicznymi posługiwały się władze w celu zapobieżenia rozruchom. Przedstawia również skutki, jakie owe rozruchy i niepokoje pociągały za sobą dla miast, w których miały miejsce, i dla władzy centralnej. Badania oparte zostały na tekstach należących do czterech gatunków historiograficznych: do klasycznego dziejopisarstwa łacińskiego, greckiego, historii Kościoła oraz kronik bizantyńskich. Zakres chronologiczny pracy obejmuje niemal cały wiek IV, natomiast terytorialnie w sferze zainteresowań autora pozostaje wschodnia część imperium, tj. południowa i wschodnia część Półwyspu Bałkańskiego, Azja Mniejsza, Syria, Palestyna oraz Arabia i Egipt.