Oblicza transcendencji w myśli filozoficznej ks.Józefa Tischnera

Abstract

Próby opracowania myśli księdza Józefa Tischnera, będące przedmiotem dysertacji, zarówno w postaci krytycznych, "zewnętrznych" analiz, jak i otwierającego współmyślenia z autorem winno poprzedzać stwierdzenie, iż krystalizacja tej myśli nie dokonywała się w filozoficznej próżni. Nawiązania do tradycji i do kontekstu współczesnej filozofii, są u autora czytelne (zresztą nie skrywane). Nie może być inaczej, skoro Tischner świadomie i z całą odpowiedzialnością podejmuje najbardziej ważkie dla współczesności wątki myśli europejskiej, z którą twórczy dialog prowadzi zarówno w warstwie tematycznej, jak i poprzez poszukiwania metody. W szczególności interesujące są dążenia do przerzucenia mostu między tradycją fenomenologii husserlowskiej, a hermeneutyką proponowaną w formule Heideggera, czy Gadamera. Tischner odważnie podejmuje się tego, pozornie niewykonalnego zadania - pogodzenia wiary w źródłowość fenomenu z jednoczesnym uznaniem jego „skończoności", wynikającej z nigdy nie zakończonego i mającego dziejowy charakter, procesu odkrywania w nim aksjologicznego sensu.