"Ktoś powinien czuwać, pilnować nawet tej pustki". Motywy przewodnie w twórczości prozatorskiej i poetyckiej Henryka Grynberga

Abstract

O podjęciu przez autorkę badań dotyczących twórczości Henryka Grynberga zdecydowało kilka czynników. Jednym z najistotniejszych jest przekonanie, wspierane coraz liczniejszymi opiniami krytyków i badaczy, o niezwykle doniosłych walorach artystycznych oraz myślowych tego pisarstwa. Na podjęcie tematu wpływ miał również rozpoznany stan badań oraz stwierdzenie, iż twórczość Grynberga stanowi w analizach przedmiot dość zaniedbany, wymagający szczegółowego oglądu. Refleksja literaturoznawcza, dotycząca twórczości Grynberga w krytyce, przedstawia bardziej zbiór krótkich notatek i recenzji pozycji książkowych, niż próbę syntezy. Opracowanie skupione na sferze tematyczno-problemowej utworów, podejmujące jednocześnie zagadnienie konstrukcji, pozwoli dostrzec walory tej twórczości na tle polskiej prozy i poezji współczesnej. W pisarstwie Grynberga utwory są ustawione w znamiennym porządku: coraz mniej i rzadziej bywa on poetą, coraz wyraźniej i skuteczniej prozaikiem. W tej sytuacji ktokolwiek o Grynbergu pragnie pisać, musi jego dorobek widzieć w sposób całościowy. Należałoby również tę twórczość traktować jako pewną jedność, zarówno dynamiczną, jak poniekąd niezmienną w swoich podstawach i założeniach. Proces przechodzenia tego artysty poprzez różnorodne formy i tematy jest to zjawisko otwarte i będące w toku.