Technologia krzemieniarstwa kultury janisławickiej

Abstract

Celem prezentowanej pracy jest charakterystyka zagadnienia technologii krzemieniarstwa kultury janisławickiej. W jej ramach zostanie podjęta próba uzyskania odpowiedzi na następujące pytania: 1. jak wyglądał proces obróbki krzemienia w inwentarzach zaliczanych do kultury janisławickiej; 2. czy istniała wspólna tradycja technologiczna; 3. jaki jest charakter potencjalnych różnic/podobieństw w procesie obróbki na tych stanowiskach, czym się manifestuje i od czego zależy; 4. czy jednostka taksonomiczna wydzielona na podstawie podobieństwa form narzędziowych ma swoje jednorodne tło technologiczne; 5. jak potencjalnie ta sama technologia funkcjonowała w różnych realiach surowcowych? Zakres realizacji powyższych zagadnień ograniczony jest do inwentarzy zgrupowanych w ramach tej samej kultury archeologicznej, co w przypadku mezolitu jest większym problemem niż w archeologii młodszych okresów. Materiały kultury janisławickiej (cyklu wiślańskiego) stanowią na tej płaszczyźnie wyjątek wśród mezolitycznych jednostek kulturowych. Charakteryzują się bowiem dość jasnym obliczem typologicznym, co jako główne kryterium klasyfikacyjne pozwala na łatwe wyróżnienie ich spośród innych zespołów składających się na całościowy obraz środkowej epoki kamienia Niżu Polskiego.