Polityka Wielkiej Brytanii wobec państw bałtyckich w latach 1918-1925

Abstract

Pierwszym impulsem dla podjęcia badań stała się dla autora rozprawy chęć uzupełnienia prac powstających na Uniwersytecie Łódzkim i dotyczących polityki brytyjskiej wobec dawnych prowincji rosyjskich w pierwszych latach po Wielkiej Wojnie. Autorzy tych dysertacji zajęli się problematyką polityki brytyjskiej wobec Ukrainy oraz wobec narodów kaukaskich. Naturalnym uzupełnieniem tych badań było prześledzenie stanowiska brytyjskiego wobec formujących się państw nad Bałtykiem. Zwłaszcza, że stan badań nad problematyką polityki brytyjskiej wobec Litwy, Łotwy i Estonii jest niedostateczny, szczególnie jeśli spojrzeć na polską literaturę naukową. Polscy badacze ograniczają się najczęściej do kwestii powiązanych bezpośrednio z problemami polskimi. Trudno znaleźć jednak pracę, która za punkt wyjścia brałaby optykę Londynu. Tezą, która dominuje w literaturze jest brak zainteresowania lub zainteresowanie marginalne Wielkiej Brytanii problemami Europy Wschodniej. W przypadku państw bałtyckich i okresu 1918-1921 wydaje się, że taki pogląd nie do końca jest uzasadniony. Owszem, były sprawy, które w dużo większym stopniu zaprzątały uwagę Wielkiej Brytanii. Jednakże uważne śledzenie przez Londyn rozwoju sytuacji w Rosji oraz próba prowadzenia tam aktywnej polityki wymuszała na Brytyjczykach uważne przyglądanie się państwom, które dokonały secesji z dawnego Imperium Romanowów.