Czechosłowacja wobec narodzin, rozwoju i delegalizacji „Solidarności” (1980–1982)

Abstract

Celem rozprawy jest możliwie pełne zrekonstruowanie i ocena stosunku władz i społeczeństwa Czechosłowacji do procesów zachodzących w PRL-u w okresie od narodzin w Polsce masowego ruchu społecznego sprzeciwu i odnowy do jego stłumienia przez wprowadzenie stanu wojennego. Chronologicznie praca wybiega poza 13 grudnia 1981 r. z uwagi na zachowanie pełnej faktografii. Dysertacja składa się z pięciu rozdziałów wyodrębnionych według kryterium chronologicznego. Taki porządek oddaje dynamikę tematu, miejsce tzw. wątku polskiego w polityce władz CSRS i jego wpływ (czy też brak wpływu) na nastroje społeczne, poszczególne środowiska w kraju i na emigracji. Pierwszy z rozdziałów wprowadza w temat poprzez zestawienie informacji o sytuacji wewnętrznej Polski i Czechosłowacji w latach 70-tych, panujących w tych krajach uwarunkowaniach politycznych, gospodarczych i społecznych, miejscu i zakresie działań opozycyjnych. W drugim rozdziale pracy autor koncentruje się na strajkach i porozumieniach sierpniowych 1980 roku, na reakcjach na nie władz i społeczeństwa czechosłowackiego. Rozdział trzeci obejmuje pierwszą połowę 1981 roku. W rozdziale czwartym autor ukazuje echa w Czechosłowacji lipcowego Zjazdu PZPR oraz sierpniowo-wrześniowego Zjazdu „Solidarności”. Chronologicznie obejmuje on okres od lipca do grudnia 1981 roku. Rozdział piąty objął najkrótszy okres, bo zaledwie od 13 grudnia 1981 roku do drugiej połowy stycznia 1982 roku. Aneks zawiera wybór dotyczących tamtego okresu najważniejszych dokumentów.