Styl najstarszego polskiego przekładu „Psałterza” na tle porówna

Abstract

Przedmiotem rozprawy są wybrane zagadnienia stylu językowego „Psałterza floriańskiego”. Celem podjętej w pracy analizy jest ukazanie tego stylu na tle porównawczym. Dla potrzeb niniejszej analizy autorka przyjmuje ustalenia T. Skubalanki i przez styl językowy rozumie jedną z odmian funkcjonalnych języka realizowaną w tekście za pośrednictwem jednostek systemu leksykalno-frazeologicznego i gramatycznego języka nacechowanych stylistycznie i będących wyznacznikami danego stylu. Badania przeprowadzono, dysponując pełnymi indeksami wyrazów: łacińsko-polskim i polsko-łacińskim. Materiał ujęto na tle porównawczym, systematycznie zestawiając dane językowe wyekscerpowane z najstarszego przekładu „Psałterza” z materiałem pochodzącym z „Psałterzy: puławskiego i krakowskiego”. Analiza materiału leksykalno-frazeologicznego ma z jednej strony charakter opisowy, z drugiej zaś genetyczno-dynamiczny i zmierza do pokazania charakterystycznych właściwości stylistycznych „Psałterza floriańskiego” na tle porównawczym. Analiza ta przebiega dwutorowo: z jednej strony jej celem jest pokazanie rozwoju psałterzowych połączeń wyrazowych wyekscerpowanych z redakcji floriańskiej, z drugiej zaś zbadanie leksyki w oparciu o wybrane kręgi semantycze. Na całość pracy składają się cztery rozdziały.