Warunki środowiskowe lokalizacji osadnictwa pradziejowego na Pojezierzu Kaszubskim i w północnej części Borów Tucholskich

Abstract

Dysertacja poświęcona została osadnictwu pradziejowemu na Pojezierzu Kaszubskim i w północnej części Borów Tucholskich. W wyniku przeprowadzonej kwerendy archiwalnej wyselekcjonowano grupę 101 stanowisk archeologicznych z zakreślonego obszaru Pojezierza Kaszubskiego i Borów Tucholskich. W pracy uwzględniono z jednej strony odkrycia pojedynczych obiektów, zwłaszcza grobów skrzynkowych, z drugiej zaś stanowiska uznane za przebadane całkowicie jak na przykład w Zaworach, Rąbiu, Węsiorach, lub rozpoznane w znacznym stopniu — cmentarzyska w Odrach, Leśnie stan. 2. Na zachodzie ramy obszaru badań biegną wzdłuż południka przebiegającego przez Jez. Gowidlińskie, skręcając na południu ku Jez. Somińskiemu. Następnie granica, obejmując swym zasięgiem obszar mikroregionu leśnieńskiego i wschodni skraj wyspy bruskiej, skręca wzdłuż doliny Niechwaszczy w kierunku Czerska. Granica południowa obejmuje wyspę czerską. Ramy obszaru badań od wschodu przecinają na południu obie jednostki fizycznogeograficzne wzdłuż południka, na którym leży Zamek Kiszewski. Dalej ramy pracy biegną równoleżnikowo na południe od Przywidza po rejon Kleszczewka i Żukczyna, a stąd w pewnym oddaleniu od wschodniej krawędzi Pojezierza Kaszubskiego. Ponadto ramy pracy zdołały objąć tylko północną część Równiny Borów Tucholskich, pozostawiając poza nimi znaczne obszary sandru Brdy. Znalazł się w nim także północno-wschodni skraj Równiny Charzykowskiej. Najszerzej ramy chronologiczne pracy wyznacza występujące w tytule rozprawy określenie „pradzieje”. Oznacza ono okres od pojawienia się pierwszych grup ludzkich po okres wędrówek ludów.