Problem racjonalności sztuki w twórczości artystycznej i dyskursie teoretycznym późnego modernizmu i postmodernizmu

Abstract

Niniejsza rozprawa stanowi próbę charakterystyki przewartościowań dotyczących immanentnej racjonalności dzieła oraz inteligibilnego aspektu form estetycznych, zachodzących w ramach późnego modernizmu i postmodernizmu. Wśród nich szczególne miejsce zajmują dyskusje, związane ideą racjonalności estetycznej - właściwej tworzeniu, doświadczeniu i wartościowaniu sztuki. Spór ten związany jest z problemem autonomii sztuki, istnienia jej własnej logiki, immanentnych zasad. Koncepcja immanentnej racjonalności sztuki, związanej z jej aspektem formalnym, znamienna dla tzw. „wysokiego modernizmu" (high modernism) i stanowiska Clementa Greenberga, wraz z całościowym kontekstem jego myśli stała się w latach 60-tych i później przedmiotem polemicznych wystąpień zarówno artystów, jak krytyków i teoretyków sztuki. Analizując związane z tym zwrotem koncepcje i zjawiska artystyczne, oraz ich dalsze przemiany, autorka dysertacji stawia pytanie o ewentualne alternatywne wytyczne praktyk artystycznych, oraz charakter wpisywanej w nie racjonalności.