Nazwy osobowe w polskich przekładach Nowego Testamentu

Abstract

Celem rozprawy jest zbadanie biblijnych nazw osobowych na gruncie polszczyzny przekładowej i wskazanie czynników, jakie oddziaływały na ich rozwój. Autorowi, jak deklaruje, chodzi o uporządkowanie problemów związanych z antroponimią nowotestamentową i spojrzenie na nią w ujęciu globalnym, na co pozwala stosunkowo duży korpus tekstów tłumaczonych, kolejnych realizacji przekładowych Nowego Testamentu, uwzględniony przy ekscerpcji materiału. Niniejsza rozprawa wpisuje się tym samym w nurt wyzyskujących materiał nazewniczy, jakim operuje szeroko rozumiana literatura, badań onomastycznych, a szczegółowiej onomastyczno-translatorskich, bowiem poddaje analizie antroponimię serii translatorskiej, tj. wielu przekładów jednego utworu. Autora interesuje problem stopnia determinacji kształtu nazw osobowych w danym przekładzie źródłem, na jakim się ten przekład opiera. Ponadto sprawdza, czy postać językowa antroponimów nowotestamentowych we współczesnych translacjach jest już ustabilizowana, czy nadal zmienna, a jeśli tak, to z czego to wynika.