Program społeczny i kulturalny „Tęczy” (1927–1939) na tle prasy katolickiej w II Rzeczypospolitej

Abstract

Celem dysertacji jest przedstawienie programu społecznego i kulturalnego czasopisma „Tęcza” na ogólnym gruncie nauki społecznej Kościoła. Przedmiotem rozważań są też cechy i funkcje pisma na tle ówczesnej prasy katolickiej. Do najważniejszych zagadnień podjętych w rozprawie należą: doszukanie się początków prasy katolickiej, określenie jej zadań i celów oraz umiejscowienie „Tęczy” w typologii czasopism o tym profilu, wychodzących w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Głównym jednak zagadnieniem jest odpowiedź na pytanie, w jaki sposób pismo szerzy na swoich łamach naukę społeczną Kościoła, upowszechnia „dobrą” książkę i literaturę. W analizie pominięto bogate materiały w periodyku dotyczące innych form kulturalnych tego okresu: teatru, filmu i radia. Prezentowana praca oparta została na publikacjach w rocznikach „Tęczy” w latach 1927-1939. W prowadzeniu systematycznej kwerendy posłużono się metodą analizy zawartości prasy. Przejrzano także ważniejsze pisma katolickie tego okresu: „Verbum”, „Kulturę”, „Przegląd Powszechny”, „Prąd”, „Ateneum Kapłańskie”, „Ruch Katolicki”, a także periodyki: „Rycerz Niepokalanej”, „Mały Dziennik”, „Posłaniec Serca Jezusowego”, „Apostolstwo Chorych” i inne.