Konceptualizacja obrazów natury w poezji Anny Kamieńskiej i Ewy Lipskiej

Abstract

Przedmiotem rozprawy jest analiza porównawcza twórczości Anny Kamieńskiej (1920–1986) i Ewy Lipskiej (1945–) oparta na konceptualizacji obrazów natury w badanej poezji. W aspekcie porównawczym uwydatniają się znaczenia form obrazowych, aktualizowanych różnorodnie przez podmioty autorskie i kształtujących dyskurs idei wokół tematów: „ja-w-naturze”, „ja-wobec-natury”, „natura-we-mnie”. Poetyckie ujęcia wskazanych tematów ustanawiają horyzont refleksji wokół problematyki napięcia między „ja” cielesnym a „ja” duchowym i etycznym, między czasem fizykalnym a perspektywą eschatologiczną, a w szerszej perspektywie — między naturą, kulturą i religią. W perspektywie porównawczej istotnym aspektem konceptualnego obrazowania natury w wierszach Kamieńskiej i Lipskiej jest technika operowania schematami metaforycznego rozszerzania znaczeń, by w efekcie „język natury'” stał się „językiem religii” i „językiem wartości”. Podstawą dysertacji są przede wszystkim dwa tomy wierszy: „Dwie ciemności i wiersze ostatnie” Anny Kamieńskiej oraz „Wakacje mizantropa” Ewy Lipskiej.