Osadnictwo wojskowe 1920-1939. Przejęcie przez państwo ziemi na Kresach Wschodnich i nadanie jej żołnierzom

Abstract

Proces osadnictwa wojskowego oparty był na dwóch ustawach z 17 grudnia 1920 roku - o przejęciu na własność państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej Polskiej i o nadaniu jej żołnierzom Wojska Polskiego. Celem niniejszej rozprawy jest ukazanie osadnictwa wojskowego w Drugiej Rzeczypospolitej poprzez pryzmat przejmowania gruntów na ten cel i rozdysponowania ich między żołnierzy. Przedstawione zostały kolejne etapy procesu powstawania ustaw, ich realizacji i korygowania. Autor zaprezentował najważniejsze stanowiska w dyskusji, jaka od samego początku im towarzyszyła. Zakres chronologiczny pracy obejmuje zasadniczo lata 1920-1939, ale wybiega zarówno przed ten okres - w rozdziale o uwarunkowaniach osadnictwa, jak i znacznie poza, gdyż omówione zostały losy osadników w Związku Radzieckim, a pracę zamykają informacje o Stowarzyszeniu Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich oraz odsłonięciu w Warszawie Pomnika Osadników Wojskowych Kresów Wschodnich w dniu 11 września 2005 roku. Zasięg terytorialny pracy obejmuje województwa wileńskie, nowogródzkie, poleskie, wołyńskie i kilka powiatów białostockiego .