Jacek Bierezin - biografia łódzkiego opozycjonisty i poety (1947-1993)

Abstract

Przedmiotem badań biograficznych podejmowanych przez historyków są osoby (rzadziej zwarte grupy osób), które w określony sposób wyróżniały się na tle innych, oddziaływały na otaczający świat i jednocześnie pozostawały z tym światem w bardzo żywym, twórczym związku. Poeta Jacek Bierezin niewątpliwie przyczynił się swoimi działaniami do rozwoju niezależnej kultury w Polsce, co uzasadniało potrzebę podjęcia próby napisana jego biografii. Był on jedną z ważniejszych postaci, w pierwszym rzędzie łódzkiego środowiska opozycyjnego. Współtworzył „Puls. Nieregularny Kwartalnik Literacki”, jedno z głównych pism literackich ukazujących się w drugim obiegu wydawniczym. Natomiast poezja Nowej Fali, której reprezentantem był J. Bierezin, uznawana jest za jeden z czynników budowania nowej świadomości Polaków w dekadzie lat 70. XX w. i w konsekwencji postaw wyrażających sprzeciw wobec porządków panujących w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (PRL). Obok przedsięwzięć na płaszczyźnie literacko-kulturalnej, J. Bierezin angażował się także w liczne inicjatywy społeczno-polityczne. Był m.in. członkiem tajnej organizacji „Ruch” i współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników (KOR). Celem niniejszej dysertacji było zatem przedstawienie zmiennych losów J. Bierezina ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki i powiązań między różnymi sferami jego życia. Poza poznaniem biografii J. Bierezina w różnych jej odsłonach, dodatkowym celem pracy była także próba przedstawienia zbiorowości społecznych, do których on należał. Zwłaszcza scharakteryzowanie Pokolenia ’68, formacji poetyckiej Nowej Fali oraz grupy społecznej tworzącej pismo „Puls”.