Intertekstualność i gatunkowość jako klucz interpretacyjny filmu Trzy kolory. Biały Krzysztofa Kieślowskiego
Streszczenie
The article defines notions such as intertextuality and film genre. These notions enable
the interpretation of Kieslowski’s Three Colours. White. Its reception from an intertextuality
perspective shows its affinities with Charlie Chaplin’s productions. The hero of Biały,
Karol, is a counterpart of the Chaplinian heroes. Kieślowski merges genre conventions,
which is why genre theory offers another interpretative key to Three Colours. White. Its
plot’s structure is built on elements of comedy, crime story, as well as drama. Thanks to
Kieślowski’s convention manipulations, White shows postmodernist features. W artykule tłumaczy się pojęcia typu: intertekstualność i gatunkowość filmu. Te pojęcia
umożliwiają interpretację autorskiego filmu Trzy kolory. Biały Kieślowskiego. Odbiór
filmu z perspektywy intertekstualnej pozwala wskazać na jego powinowactwa z twórczością
filmową Charliego Chaplina. Bohater Białego – Karol to analogiczna konstrukcja
charakterologiczna i ikonograficzna bohaterów Chaplinowskich, w takich filmach jak
Światła wielkiego miasta, Gorączka złota czy Brzdąc. Kieślowski bawi się w swoim filmie
konwencjami gatunkowymi, dlatego właśnie gatunkowość stanowi kolejny klucz interpretacyjny
filmu Trzy kolory. Biały. Jego struktura fabularna zbudowana jest z elementów
przynależnych komedii, filmowi gangsterskiemu, kryminalnemu, ale również melodramatowi.
Gra konwencjami, którą Kieślowski zastosował w Białym, pozwala zaklasyfikować
jego film do twórczości o cechach postmodernistycznych.