„Śpiewające wiersze” z Kabaretu Kici Koci w autorskim wykonaniu Mirona Białoszewskiego

Abstract

The text is part of a doctoral dissertation which is being written on the subject of auditory perspective in the works of Miron Bialoszewski. On the example of selected poems from the series titled Kabaret Kici Koci, the author attempts to answer the question of how the issue of the poet’s voice interpretation of his works (the recordings were made for home use and are available in the Audio Department of the Adam Mickiewicz Museum of Literature in Warsaw) affects the reception of recorded poems. Not without significance for the interpretation is also the fact of the author’s performance of poems not chosen by Białoszewski for the volumes titled Rozkurz czy „OHO” i inne wiersze (were only included in 2017 in a collection titled Świat można jeść w każdym miejscu) or Piosenka placu do tańca, which was never written down by the author. The work refers to the concept of “loud” or “spoken” poetry, realised through voice, which – in Białoszewski’s opinion – was the only way to achieve its “full being”.

Tekst stanowi część powstającej rozprawy doktorskiej na temat perspektywy audialnej w twórczości Mirona Białoszewskiego. Na przykładzie wybranych wierszy z cyklu Kabaret Kici Koci autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak kwestia głosowej realizacji utworów przez poetę (nagrania zarejestrowane były na użytek domowy i są dostępne w Pracowni Fonicznej Muzeum Literatury w Warszawie) wpływa na odbiór wierszy zapisanych. Nie bez znaczenia na interpretację pozostaje również fakt autorskiego wykonania wierszy niewybranych przez Białoszewskiego do tomów Rozkurz czy „OHO” i inne wiersze (zostały zamieszczone dopiero w 2017 roku w zbiorze Świat można jeść w każdym miejscu) czy też choćby Piosenki placu do tańca, która nigdy nie została zapisana przez autora. Praca nawiązuje do koncepcji poezji „głośnej”, „gadanej”, realizowanej głosowo, która – w przekonaniu Białoszewskiego – tylko w ten sposób osiągała swoje „pełne bycie”.