Systemowe uwarunkowania zakresu zastosowania definicji legalnej „beneficjenta” w ramach polityki spójności

Abstract

The general framework for spending the EU budget, adopted by authorized institutions, is to contribute to the implementation of the strategic development goals set by individual Member States. It is up to national legislators to develop and specify such regulations, who remain authorized to issue relevant normative acts in accordance with the applicable institutional and procedural autonomy (Galetta 2010). In the Polish legal system, the legislator adopts appropriate statutory regulations for each successive programming period of the EU budget. Under the cohesion a co-financing agreement and on the basis of an administrative decision has been retained. So far, the concept introduced in this way had different meanings depending on the content of the provisions formulated by the EU legislator and the national legislator. Therefore, it was necessary to take into account the definition of „beneficiary” contained in both separate provisions of national law and European law, often also taking into account the specificity of the purpose of individual funds. The legal definitions introduced in this respect had a specific scope of validity. However, it was not always identical to the intentions of the national legislator. At the same time, there were systemic factors which, on the one hand, extended the scope of application of the introduced legal definitions, and, on the other hand, limited them.

Ogólne ramy wydatkowania unijnego budżetu, przyjęte przez upoważnione do tego instytucje, mają przyczynić się do realizacji wyznaczonych strategicznych celów rozwojowych przez poszczególne państwa członkowskie. Rozwinięcie i uszczegółowienie takich uregulowań należy do krajowych legislatorów, którzy pozostają upoważnieni do wydania stosownych aktów normatywnych zgodnie z obowiązującą autonomią instytucjonalną i proceduralną (Galetta 2010). W polskim systemie prawnym ustawodawca przyjmuje stosowne uregulowania ustawowe na każde kolejne okresy programowania unijnego budżetu. W ramach polityki spójności zachowano takie samo określenie i rozumienie podmiotu uzyskującego środki publiczne na podstawie umowy o dofinansowanie oraz na podstawie decyzji administracyjnej. Tak wprowadzone pojęcie dotychczas posiadało różne znaczenia w zależności od treści przepisów sformułowanych przez ustawodawcę unijnego i ustawodawcę krajowego. Istniała zatem konieczność uwzględnienia definicji „beneficjenta” zawartych zarówno w odrębnych przepisach prawa krajowego, jak i prawa unijnego niejednokrotnie również z uwzględnieniem specyfiki przeznaczenia poszczególnych funduszy. Wprowadzone w tym względzie definicje legalne miały określony zakres obowiązywania. Nie zawsze pozostawał on jednak identyczny z intencjami krajowego ustawodawcy. Jednocześnie występowały czynniki systemowe, które z jednej strony rozszerzały zakres zastosowania wprowadzonych definicji legalnych, a z drugiej strony je ograniczały.