Abstract
Strukturalizm amerykański w swoich wczesnych założeniach odrzucał semantykę jako
przedmiot badań językoznawcy, a tym samym jako część nauki o języku. Dopiero Noam Chomsky
w pracy Aspects of the Theory of Syntax zaprezentował model gramatyki transformacyjnej,
w którym podjął próbę wyjaśnienia zależności między strukturami składniowymi i ich
znaczeniem. Za jego kontynuację uznana została teoria ‘Sens – Tekst’, opracowana przez
Mielczuka, Żołkowskiego i Apresjana, w której zawarte zostało najbardziej radykalne wśród
ówczesnych poglądów podejście do semantyki jako reprezentacji niezależnej od innych
elementów modelu. Teoria ta wywarła niezaprzeczalny wpływ na rozwój językoznawstwa, dlatego
też celem niniejszego artykułu jest przedstawienie głównych założeń teorii ‘Sens – Tekst’ i jej
struktury, ze zwróceniem szczególnej uwagi na relacje między składnią i semantyką.