Waldemar Modestowicz jako reżyser radiowy w latach 1992-2015

Abstract

Celem nadrzędnym dysertacji jest scharakteryzowanie poetyki reżyserii radiowej Waldemara Modestowicza, zdefiniowanie stosowanych chwytów reżyserskich oraz wskazanie używanych metod i narzędzi. Autorka stara się wskazać formy i obszary tematyczne reżyserowanych słuchowisk, wyróżnić funkcję muzyki i opisać „kuchnię akustyczną”. Próbuje także rozstrzygnąć, czy Modestowicz korzysta z metod charakterystycznych dla reżyserii filmowej oraz usiłuje nakreślić współpracę Waldemara Modestowicza z reżyserem dźwięku, z zespołem aktorskim oraz autorem wybranych słuchowisk. Istotne staje się wskazanie postawy reżysera wobec tekstu scenariusza słuchowisk oryginalnych oraz określenie wcieleń twórczych, w jakich Modestowicz dodatkowo występuje w słuchowisku, np. współtwórcy scenariusza lub autora adaptacji. Ważne dla autorki jest opisanie cech, które wyróżniają omawiane słuchowiska na tle utworów fonicznych innych reżyserów radiowych. Badania zostały przeprowadzone w oparciu o wybrane metody. Są to: analiza formy i treści słuchowisk wykorzystana w drugim podrozdziale części analitycznej rozprawy oraz, zastosowana w trzecim podrozdziale wspomnianej części, analiza komparatystyczna słuchowisk „Drugi pokój” Zbigniewa Herberta z 1958 r. w reżyserii Janusza Warneckiego i konkretyzacji fonicznej tego samego tekstu, reżyserowanej przez Modestowicza w 1993 r. Czwarty podrozdział części analitycznej dysertacji został skonstruowany w oparciu o analizę spójności sekwencji słuchowisk, która stanowi autorską propozycję Katarzyny Szklarek-Zarębskiej. Metoda ta czerpie z gruntu sztuki filmowej, a ponadto została częściowo przeprowadzona w oparciu o ujęcie fenomenologiczne dzieła literackiego autorstwa Romana Ingardena. Inspiracją dla analizy spójności sekwencji stała się też analiza luhmannowska przeprowadzona przez Marka Ostrowskiego. Autorka zastosowała także indywidualne wywiady pogłębione z Waldemarem Modestowiczem oraz reżyserem dźwięku, Maciejem Kuberą.

The primary aim is to characterize the poetics of Modestowicz's radio directing, to define the methods, tools and directing techniques used by Modestowicz. The author tries to specify the forms and thematic areas of the radio plays, distinguish the function of music, and describe the "acoustic kitchen". Szklarek-Zarębska attempts to determine whether Modestowicz uses methods characteristic of film directing and tries to outline Modestowicz's cooperation with the sound director, the acting team and the author of selected radio plays. It is important to indicate the director's approach towards the text of the original radio drama scripts, to determine the creative roles in which Modestowicz additionally appears in the radio play and to describe the features that distinguish the radio plays directed by Modestowicz from the phonic works of other directors. The research was conducted based on selected methods: an analysis of the form and content of radio plays, a comparative analysis of Herbert’s "The Other Room" directed by Warnecki in 1958, and an audio concretization of the same text, directed by Modestowicz in 1993 and individual in-depth interviews. The fourth subsection of the analytical part of the dissertation was constructed based on the analysis of sequence coherence of radio plays, which is an original proposal of Szklarek-Zarębska. This method derives from the art of filmmaking and has also been partly carried out on the basis of the phenomenological approach to a literary work by Roman Ingarden. It was also inspired by the analysis using Luhmann’s Theory conducted by Ostrowski.